بیر ساده نوکرم سنه دنیاده یاحسین

سال قبریده آماندی منی یاده یاحسین

***

اوردا نه بیر سسیم ائشیدن وار نه دادرس

اوندا یامان گونومدی گل امداده یاحسین

***

نوکر دوشنده مشکله اربابی سسلیر

سنسن منیم آقام ایکی دنیاده یاحسین

عکاسهای روز عاشورا

السَّلامُ عَلَی الْمُعَذَّبِ فی قَعْـرِ السُّجون

شهادت حضرت امام موسی ابن جعفر (ع) هفتمين سپهر آسمان امامت و ولايت

و پدر بزرگوار حضرت علی ابن موسی الرضا و حضرت فاطمه معصو مه

را محضر بقيه الله الا عظم ارواحنا تسلیت عرض می گویم

مراسم عزاداری هیئت انصارالمهدی مایان برگزار می گردد

با سخنرانی :حاج هادی رسولرزاده و  با مداحی :کربلایی قربان مطلبی؛ کربلایی محمد صبوری؛ کربلایی ابوالفصل رسولرزاده؛ کربلایی مجید طالبی

زمان: روز  پنجشنبه مورخه 24/2/94

آدرس: حسینیه انصارالمهدی مایان

**********************************

                         بوغمل گویلوم غم قاصدی خبر ایلر              

              قوجانن آغلاماغی عالمه اثرایلر         

***********************************

 بامردم دو رنگ و دو رو گفتگو مکن

یک ذره اعتماد به شخص دو رو مکن

هرگز مخور ز سفره نامرد لقمه ای

نامرد شربتی چو دهد در گلو مکن

رو بر در علی کن و بر غیر رو مکن

                                             نام زهرا قفل دل وا می‌کند          دیده را از اشک دریا می‌کند   

                        نام زهرا هر کسی بر دل نوشت    می‌رود روز جزا سوی بهشت 

میلاد دوازدهمین گل بوستان امامت و ولایت ،

امام عصر و الزمان را تبریک عرض می گویم

          قویدی دنیایه قدم حجت یزدان بوگئجه           

گئتدی ظلمت آرادان اولدی چراغان بو گئجه

هاردا دور یوسف کنعان گله بیر دیداره

یوسف عصری گوره غبطه ائده رحساره

دییه تبریک آناسی فاطمه ی اطهاره

گوره زهرا ائوینی باغ و گلستان بو گئجه

سالروز بعثت پیامبر عظیم الشأن اسلام ،

خاتم النبیین ، پیام آور رحمت و مهر ، حضرت محمد

مصطفی صلی الله علیه و آله تهنیت باد

كلمة‌ «هيات» در لغت به معناي «صورت، شكل، حالت هر چيز» آمده است.[1] و منظور از هيات هاي عزاداري، نوعي تشكل مذهبي، بر محور عزاداري براي سيد الشهداء و ائمه ـ عليهم السّلام ـ است. «مجموعه هايي از مردم هر محله، در شهرها يا روستاها، كه براي سوگواري و روضه خواني نسبت به امام حسين ـ عليه السّلام ـ بويژه در ايام عاشورا تشكيل مي يابد.»[2] مهمترين گروهها و فعاليت هاي گروهي هر محله كه هنوز هم پابرجا مانده است، همين هيات هاي عزاداري مي باشد. اين هيات ها داراي تمام خصوصيات يك گروه اجتماعي كامل هستند. يعني داراي نظام تقسيم كار و تفكيك نقش هاي دقيق و دروني شده هستند. پس «گروه اجتماعي از يك عده افرادي تشكيل شده است كه داراي يك وجه اشتراك مهم، فعاليت مشترك و كنش متقابل و احساس تعلق خاطر يا احساس «ما» باشند.»[3]

البته اين نظم و تفكيك كار در هيات ها از همان بدو پيدايش نبوده است بلكه به تدريج و به مرور زمان به صورت منسجم درآمده است كه ما شاهد عيني آن به صورت هيات هاي عزاداري امروزي مي باشيم.

پيدايش عزاداري رسمي و علني بر امام حسين ـ عليه السّلام ـ از زمان آل بويه شكل گرفته است. آل بويه شيعه اثني عشري بودند و خلفاي عباسي كه بغداد مقر آنان بود، سني مذهب بودند. اوج قدرت آل بويه در زمان معزالدوله بود در حالي كه در اين زمان خلفاي عباسي در ضعف كامل به سر مي بردند. «معزالدوله در سال 352 هـ . ق دستور داد كه مردم در روز عاشورا گرد يكديگر برآيند و اظهار حزن (و عزاداري نسبت به امام حسين ـ عليه السّلام ـ ) كنند. در اين روز بازارها بسته شد، خريد و فروش موقوف گرديد، قصابان گوسفند ذبح نكردند، هريسه پزها، هريسه (حليم يا آبگوشت) نپختند، مردم آب ننوشيدند، در بازارها خيمه برپا كردند و بر آنها پلاس آويختند، زنان بر سر و روي خود مي زدند و بر حسين ـ عليه السّلام ـ ندبه مي كردند، در اين روز نوحه گري و ماتم به پا گرديد.... »[4] اين مراسم و عزاداري در زمان آل بويه فقط روز عاشورا بوده و تا انقراض اين سلسله هر سال، تكرار مي شده است. در زمان صفويان نيز از آنجايي كه مذهب رسمي، شيعه دوازده امامي بوده است، مراسم عزاداري در ماه محرم و روز عاشورا انجام مي گرفته و همراه با قمه زني بوده است.

تاورنير، سياح و سفرنامه نويس اروپايي در حضور شاه سليمان ناظر مراسم سوگواري ماه محرم بوده و مي نويسد: «شاه سليمان در ساعت 7 صبح در وسط تالار جلوس كرده و بزرگان همه بر پا ايستاده بودند. مسئوليت برپايي نظم به بيگلر بيگي سپرده شده بود... بعد از آن بيگلر بيگي شروع به داخل كردن دسته ها كرد. هر دسته عماري داشت كه هشت تا ده نفر آن را حمل مي كردند و در هر عماري تابوتي گذارده و روي آنرا با پارچه زري پوشانده بودند... »[5]

عمری است که در سوز غم فاطمه هستی

دلسوخته ی عمر کم فاطمه هستی

من  مطمئنم  روز   ظهورت   اول

در فکر بنای حرم فاطمه هستی